វាត្រូវបានកំណត់បានដោយកង្វះខាត់ជាក់ស្តែងទៅលើ៣ផ្នែកធំៗគឺទំនាក់ទំនងក្នុងសង្គមការប្រាស្រ័យទាក់ទងនិងឥរិយាបទ។កុមារនីមួយៗដែលមានអូទីសឹមមិនដូចគ្នានោះទេ។ពួកគាត់មានសមត្ថិភាពខុសៗដោយសារតែនៅលើវិសាគមពួកគាត់ស្ថិតនៅលើកម្រិតខុសៗគ្នាបើទោះបីជាកត្តាទាំងបីនេះជាកត្តាចម្បងក៏ដោយក៏កុមារដែលមានអូទីសឹមមានការលំបាករៀងៗខ្លួនដោយសារតែស្ថានភាពរបស់ពួកគាត់ផ្ទាល់តែម្តងគឺវាមានភាពខុសគ្នា។

កុមារដែលមានអូទីសឹមអាចមានចាប់ពីកម្រិតស្រាលទៅដល់កម្រិតធ្ងន់អាស្រ័យទៅលើស្ថានភាពផ្ទាល់របស់គាត់ដែរបង្ហាញនឹងពឹងផ្អែកទៅលើដែនសញ្ញាទាំង៣។ហើយដែនសញ្ញាទាំង៣នេះផងដែរចាប់ផ្តើមបង្ហាញពីចន្លោះអាយុពី២ទៅ៣ឆ្នាំ។សព្វថ្ងៃ​នេះគេពុំទាន់កំណត់បានយ៉ាងជាក់លាល់ពីអត្តសញ្ញាណនឹងមូលហេតុនៃការបង្កឲ្យកុមារមានអូទីសឹមនោះឡើយ។ប៉ុន្តែអ្នកស្រាវជ្រាវមួយចំនួនបានអះអាងថាអូទីសឹមគឺជាកត្តាបង្ករមកពីសេនមិនមែនកត្តាបង្កឡើយដោយកង្វះខាត់នៃភាពកក់ក្តៅពីម្តាយនោះទេ។តែអ្វីដែរសំខាន់គឺគេសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើការផ្តល់ជំនួយបន្ថែមទៅលើផ្នែកខ្វះខាត់របស់ពួកគាត់ដែរឪពុកម្តាយគ្រប់រូបគួរតែជួយគាំទ្របន្ថែមដើម្បីឲ្យកង្វះខាត់ទាំងនេះបានប្រសើរឡើងជាងមុន។

អញ្ចឹងយើងងាកមកមើលកង្វះខាត់ទាំងបីនេះមានអ្វីខ្លះ៖

ទំនាក់ទំនងក្នុងសង្គម

ទី១៖ ការបែងចែកពីកាលៈទេសៈអារម្មណ៍នឹងទស្សនៈរបស់អ្នកដ៏ទៃ ( theory of mind)

ជាទូទៅកុមារដែរមានអូទីសឹមភាគច្រើនមានការលំបាកនៅក្នុងការយល់ដឹងពីទស្សនៈរបស់អ្នកដ៏ទៃដែរផ្ទុយពីគាត់។និយាយរួមទៅគាត់មានការពិបាកនៅក្នុងការយល់ដឹងពីថាមនុស្សជុំវិញខ្លួនគាត់ទាំងការគិតនឹងអារម្មណ៍របស់មនុស្សជុំវិញខ្លួនគាត់។​ពួកគាត់សន្មត់ថាមនុស្សជុំវិញមានគំនិតដូចគាត់។ ហេតុដូចនេះហើយទើបធ្វើឲ្យគាត់ពិបាកចូលគេឯងចុះដោយសារតែពួកគាត់យល់ថាមនុស្សគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែមានទស្សនៈដូចពួកគាត់។ ចឹងបើចង់ដឹងច្បាស់យើងមកមើលវីដេអូមួយនេះទាំងអស់គ្នា

នៅក្នុងវីដេអូមួយនេះ គេបានធ្វើតេស្តកុមារដែរមានអូទីសឹម នឹង កុមារដែរមិនមានអូទីសឹម។ ចឹងនៅក្នុងវីដេអូមួយនឹងយើងទាំងអស់គ្នាប្រាកដជាឃើញហើយថានៅក្នុងការធ្វើតេស្តមួយនឹងមានតុក្កតាពីរលេងជាមួយបាល់មួយ។មុនពេលដែរតុក្កតាមួយដើរចេញគាត់បានយកបាល់ទៅទុកនៅក្នងកន្ត្រក បន្ទាប់មកតុក្កតាមួយទៀតក៏យកបាល់ទៅលាក់នៅក្នុងកន្ត្រកមួយទៀត។ ក្មេងៗត្រូវបានគេសួរថានៅពេលដែរតុក្កតានោះត្រលប់មលវិញតើគាត់នឹងទៅរកមើលបាល់នៅកន្ត្រកមួយណាកុមារដែរមានអូទីសឹមនិយាយថាតុក្កតានឹងនឹងទៅរកបាល់នៅក្នុងកន្ត្រកដែលតុក្កតាមួយទៀតយកទៅលាក។ជាក់ស្តែងយើងបានឃើញហើយថាកុមារដែរមានអូទីសឹមគាត់គិតថាអ្នកដ៏ទៃនៅជំុវិញខួ្លនគាត់នឹងដឹងពីពត៍មានដូចនឹងគាត់ចឹង។

ទី២ គឺទាក់ទងជាមួយនឹង joint attention

Joint attention សំដៅទៅលើការចូលរួមសកម្មភាពរួមគ្នាជាមួួយមនុស្សជុំវិញខ្លួន។ ភាគច្រើនកុមារដែរមានអូទីសឹមគាត់ចូលចិត្តធ្វើអីធ្វើតែឯង យោងទៅតាមការស្រាជ្រាវគេបានកត់សម្គាល់ថាមនុស្សភាគច្រើនដែរមានអូទីសឹមមានការលំបាកជាមួយនឹងការចូលរួមសកម្មភាពរួមគ្នានឹងមានកង្វះខាតសមត្ថភាពក្នុងការចែករំលែកការផ្តោតអារម្មណ៍លើវត្ថុរួមគ្នាជាមួយនណាម្នាក់។ឧទាហរណ៏នៃចូលរួមសកម្មភាពរួមគ្នារួមមានការតាមសំលឹងមើលអ្នកដទៃឬម្រាមដៃចង្អុលដើម្បីមើលអ្វីមួយ។

កុមារដែរមានអូទីសឹម ភាគច្រើនគាត់ប្រើ Echolalia. Echolalia គឺសំដៅទៅលើភាសារនិយាយតាម។ បើនិយាយឲ្យស្រួលស្ដាប់គាត់គឺភាសាេដែលគាត់និយាយតាមយើង។ ពេលយើងនិយាយអីគឺគាត់និយាយនឹង។ ឧទាហរណ៏ ពេលយើងសួរគាត់ថាសុខសប្បាយអត់ គាត់បែជានិយាយថាសុខសប្បាយអត់ ជំនួសទៅនឹងចំលើយរបស់គាត់។ការប្រើEcholaliaនេះគឺដោយសារពេលខ្លះគាត់មិនទាន់យល់ពីមុខងារនូវសំនួរមួយនឹងពីព្រោះសំនួរឬឃ្លានិមួយៗដែលយើងនិយាយកាន់ទៅគាត់នឹងចំពោះគាត់គឺវាដូចជាលេខកូតមួយចឹង។ចឹងហើយបានជាពួកគាត់ប្រើEcholaliaគឺដើម្បីផ្តល់ពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់ឲ្យពួកគាត់យល់នៅអ្វីដែរយើងនិយាយទៅកាន់ពួកគាត់នឹងស្វែងយកពេលវេលានឹងនៅទៅរកចម្លើយដែរត្រូវនឹងសំនួរនឹងដើម្បីមកឆ្លើយតប់ជាមួយយើង។

Echolaliaនេះផងដែរវាចែកចេញជាពីរ Immediate Echolalia គឺជាការឆ្លើយតបភ្លាមៗដែរមានទម្រង់ជាប្រយោគឬក៏សំនួរដែរត្រូវបានCopyពីម្ចាស់ដើម។ Delay Echolalia គឺជាការឆ្លើយតបដែរពឹងផ្អែកទៅលើប្រយោគឬក៏សំនួរដែរគាត់ធ្លាប់លឺពីមុនមក។ Delay Echolalia នឹងដូចយើងថតរូបហើយយករូបនឹងមកមើលវិញចឹងនៅពេលដែរយើងត្រូវការវា។ឧទាហរណ៍ការពីថ្ងៃអាទិត្យគេសួរគាត់ថា៖តើអ្នកឯងចង់បានទឹកដោះគោអត់់ហើយស្អែកឡើងពេលដែរគាត់ចង់បានទឹកដោះគោគាត់ក៏និយាយសំនួរនឹងទៅកាន់ម៉ាក់ឬប៉ារបស់គាត់ដើម្បីបង្ហាញថាគាត់ចង់បានទឹកដោះគោ ។ ចឹងទាំងអស់នេះហើយជាកង្វះខាត់ខ្លះនៃផ្នែកភាសារនឹងការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់កុមារអូទីសឹម។

ទាក់ទងជាមួយនឹងឥរិយាបទគឺកុមារអូទីសឹមមានការទទូចលើភាពច្រំដែរៗ។ និយាយឲ្យចំទៅគឺគាត់បើចូលចិត្តធ្វើអីគឺគាត់ធ្វើតែសកម្មភាពមួយនឹង។ បើថាធ្លាប់អង្គុយកន្លែងណាគឺត្រូវតែអង្គុយកន្លែងនឹង។ បើធ្លាប់ធ្វើអីគឺធ្វើនឹង។ពេលមានការផ្លាស់ប្តូរណាមួយកើតឡើងគាត់នឹងពិបាក។ហេតុដូចនេះ​ហើយ ទើបពេលខ្លះគាត់យំ ឬ ក៏ស្រែកដើម្បីឲ្យធូរស្បើយក្នុងខ្លួន។

នាងខ្ញុំឈ្មោះហេងសុផាណែត ជាជនជាតិខ្មែរ មានអាយុ ២៨ ឆ្នាំ ហើយមានបទពិសោធន៍ ៦ ឆ្នាំនៅក្នុងផ្នែកអប់រំ។

Follow Me On My Social Media.